Hakam (Goeiedag in het Oromifees),
Het is weer eventjes geleden dat ik nog eens op mijn blog ben geweest. We hebben het dan ook redelijk druk gehad met ons veldwerk. We gaan tch bijna 5 of soms 6 dagen per week op terrein.
De dag dat ik terug kwam van Addis was het mijn verjaardag. Om half vijf moesten we opstaan voor de bus te nemen. Zo kon ik extra lang van mijn verjaardag genieten:). s' Avonds hebben we dan mijn verjaardag op een Belgische wijze gevierd met een paar pintjes. Ik heb me laten vertellen dat ze bij een verjaardag in Ethiopië een bananentaart bakken, lijkt me wel iets lekkers.
De dag na mijn verjaardag zouden we normaal op veld vertrekken. Maar de begeleider had het nog een dagje uitgesteld. De volgende dag zijn we dan om half zeven 's morgens vertrokken. Dat was vroeg, amai. Het had geregend die nacht. Daardoor was het bovenste laagje van de weg modder geworden. Op een harde ondergrond is het dan juist alsof je op ijs rijdt. We hadden wel een goede jeep bij, maar de chauffeur had toch moeite om recht te blijven rijden. Hij reed dan ook goed door. Soms had ik echt het gevoel dat we in een rallyauto zaten. Langs de weg zeulen vrouwen met vanalle handelswaar op hun rug. Ze dragen soms wel meer dan 20 kilogram en maken dat dan vast aan hun schouders met touwen naar het volgende dorp dat wel 20 kilometer ervandaan kan liggen. Maar geen een spiertje in hun gezicht denkt er aan om een zuur gezicht te trekken. Vanaf dat de meisjes kunnen lopen, bij wijze van spreke, moeten ze mee. De mannen gebruiken meestal ezels als hulpmiddel. Zeker zaterdag, wanneer het marktdag is stromen de mensen van de omliggende dorpjes bijeen om waar te kopen en te verkopen. Het is dan moeilijk om op de weg te rijden omdat je overal koeien, ezels, geiten, schapen en mensen tegen komt.
We hebben al heel wat wandelingen gemaakt in het terrein. Onze gids Negatu, die de lokale taal kent en ons door het terrein gidst, is echt een fijne kerel. Hij heeft een tweejarige opleiding gevolgd als development agent. Het komt erop neer dat hij de boeren hier informeert wat ze best kunnen doen om erosie te voorkomen. De boeren komen altijd naar je toe en geven uitleg. Ze zijn altijd enthousiast en blij als we naar hun veld komen kijken. Het is soms moeilijk om bij elke boer te geraken, ze zijn dan wel teleurgesteld, maar als je zegt dat je morgen zult terugkeren glimlachen ze alweer. De wandelingen zijn soms meer dan 10 kilometer met een hoogteverschil van soms meer dan 500 meter. Op 2300m en een vochtig tropisch klimaat is dat geen lachertje. Ik ga conditie hebben als ik terugkom! Negatu loopt altijd voorop. Terwijl de liters zweet van ons afdruipen doet hij een uitleg onderweg. Hij heeft dan nog een jas extra aan omdat het hier zogezegd ‘winter’ is. We moeten hier en daar wel eens een rivier over. Negatu kan dat als geen ander. Hij heeft dan nog gladde leren schoenen aan. En wij maar sukkelen met onze bergschoenen om van de ene rots naar de andere te springen. We worden ook meestal gevolgd door een bende kinderen. Zij lopen dan met hun blote voetjes behendig door de rivier terwijl ze ons aan het uitlachen zijn. En gelijk hebben ze.
Het probleem van de aardverschuivingen is hier wel groot.. Vorige nacht heeft er een zwaar onweer gewoed boven ons gebied. De rivier heeft dit jaar nog nooit zo hoog gestaan. Toen we een korte wandeling hadden konden we verschillende velden zien die verwoest waren. Een veld was voor de helft veranderd in een geul. Grote rotsen van wel 100 kilo zijn afgezet op de oevers en hele bomen liggen in de rivier. Op een nacht moet je denken. Ongelofelijk.
In het stadje hebben we al wat gevonden om lekker te gaan eten. Ale het hangt er vanaf wat ze hebben. Het is hier meestal eten wat de pot schaft. Het is nu 60 dagen vastentijd voor de Orthodoxen hier. Dus meestal is er geen vlees te krijgen, alleen maar in hotels. In een lokaal gezellig restaurantje kan je tadj drinken. Dat is een lokaal drankje dat op basis van honing gemaakt wordt. Ze laten dat dan gisten en het smaakt een beetje zuur, maar is wel lekker. Het alcoholpercentage varieert van 10 tot 20 procent en het glas heeft iets weg van een erlenmeyer in het labo. Meer dan 3 hoef je er niet te drinken. Ook hebben we de lokale cafésport al goed onder de knie. Het noemt carrambola en het heeft een beetje weg van petanquen op een pooltafel. Je moet biljartballen met je handen gooien en zo dicht mogelijk tegen de blauwe bal geraken. Op de zelfde moment staan er kegeltjes in het midden die je niet met je eigen bal mag raken. Wanneer je de blauwe of een tegenstrever zijn bal ertegen speelt levert dit wel punten op. Hoe je moet spelen hangt dan weer van de positie van de blauwe bal af. Je mag ook niet met je eigen bal in een kot geraken. Kort samengevat een zeer gevarieerd spel en best wel plezant. Het eten wat in de meeste restaurantjes valt best wel mee. Soms moet je wat geluk hebben met de zuurheid van de njera. Je vraagt ook wel best om het niet te pikant te maken, want ze durven hier goed wat pepers gebruiiken.
Morgen komen de proffen aan. Dan kunnen we eens vertellen wat we allemaal gezien hebben hier. Ik kijk er wel naar uit..
Tot blogs,
zaterdag 22 augustus 2009
zaterdag 8 augustus 2009
Vandaag nog eens tijd en internet gevonden om mijn blog wat aan te vullen.
Vorig weekend zijn we Addis Ababa gaan bezoeken, de hoofdstad. En we zijn Pieter, Nils en ik. Omdat we deze week pas begonnen met ons werk en we nog wel wat tijd hadden. We moesten vroeg opstaan. Om half 5 vertrok de Selam bus naar Addis Ababa, dus moesten we om 5 uur 's morgens beginnen met stappen naar de bus. De elektriciteit werkt hier de helft van de tijd niet, dus het was nog pikdonker. De busrit naar Addis is zo een 350 km en duurt 7 uur met een moderne bus. Met de meeste bussen mag je al blij zijn dat je er geraakt. De kostprijs is 100 birr, dat is zo'n 6 euro. Vrij goedkoop voor wat wij gewoon zijn. Het landschap op weg naar Addis is prachtig om te zien. Het eerste deel van de rit is in de bergen. Als je snel last hebt van reisziekte is dit niet aan te raden. Om de mensen aan de andere kant van de haarspeldbocht te verwittigen wordt er eens goed getoeterd. Een claxon is echt een must hier in Ethiopië. Geen claxon, gene auto. Die wordt ook gebruikt om mensen en dier te verwittigen of van het straat te sturen. Soms moet de buschauffeur echt slalommen tussen de dieren. Ik sta er van verwonderd dat er niet meer ongevallen gebeuren. Na de afdaling kom je voor de volgende 150 km in een uitgestrekte vlakte terecht. Deze vlakte is bijna volledig bedekt met tef-velden. Tef is een endemische grassoort waarvan ze de njera maken. De zure pannenkoek die ze hier als ontbijt, middageten en avondmaal eten met verschillende combinaties. Momenteel zijn de boeren druk bezig om deze velden te ploegen en in te zaaien. Ploegen wordt hier nog met 2 ossen gedaan. De ossen hebben hier een bult op hun rug waar de ploeg perfect achter past.
Wanneer we Addis naderen valt op dat Addis niet meer is dan Jimma in het kwadraat. Meer en grotere sloppenwijken, meer gebouwen onder constructie en vooral meer taxi's en vervuilende camions. Het is een echte stad in opbouw. Addis is ook een stad van grote constrasten. De sloppenwijken staan bijna letterlijk langs het grote, goedbewaakte, luxueuze Cheraton hotel. Maar eigenlijk mag je het niet bekijken als sloppenwijken. In onze ogen kunnen het krotten lijken, maar je kan het beschouwen als een huis bij ons. Je ziet er met schotelantennes, er bestaan er zelfs die je kan huren. Het grote probleem is dat er teveel mensen naar de hoofdstad verhuizen die een dak boven hun hoofd nodig hebben. In Ethiopie is er gewoon niet genoeg organisatie om dat te verwezenlijken, daardoor bouwen de mensen hun huizen met de materialen die ze er vinden en die ze kunnen betalen.
In Addis verbleven we in het Taitu hotel. Het is het oudste, maar zeker niet het vuilste of slechtste hotel van Addis. Je kan er voor een schappelijk prijsje, 99 bir, zo'n 6 euro, een 2 persoonskamer zonder douche huren. Met douche betaal je 220 birr. Is dus een heel verschil. We verbleven er maar 2 nachten dus hebben we een kamer zonder douche gekozen. Het hotel ligt ook redelijk centraal op de Piazza, dus goedgelegen ook. s' Avonds was er een feestje in het cafetje langs het hotel. Er kwam een dj van de UK naartoe. We vonden het een goed idee om er naartoe te gaan. Tijdens mijn verblijf hier had ik nog nooit zoveel blanken bijeen gezien. Ik voelde me even weer thuis. Veel mensen waren geinteresseerd in wie we waren en wat we kwamen doen in Ethiopie. Het is wel plezant dat Ethiopiers zo open zijn. Omdat we moe waren zijn we maar op tijd doorgegaan.
De dag erna zijn we de Mercato gaan bezoeken. De grootste markt van Afrika zeggen ze. We hadden niet goed in onze reisgids gelezen want hij was gesloten. In het weinige volk zijn ze er toch bijna in geslaagd om mijn portefeuille te stelen. Gelukkig had ik het gezien en de dief gaf precies zonder probelemen mijn portemonnee terug. De schrikschijter:). Op de middag begon het ineens ferm te regenen. Na een goed uur kaarten in een cafetje besloten we om naar het nationaal museum te gaan. Daar hebben we Lucy gezien, de oudste 'mens' ooit gevonden.
Vogende week beginnen we aan ons veldwerk. Daar zal ik de volgende keer wat over meedelen
Tot de volgende,
Dries
Vorig weekend zijn we Addis Ababa gaan bezoeken, de hoofdstad. En we zijn Pieter, Nils en ik. Omdat we deze week pas begonnen met ons werk en we nog wel wat tijd hadden. We moesten vroeg opstaan. Om half 5 vertrok de Selam bus naar Addis Ababa, dus moesten we om 5 uur 's morgens beginnen met stappen naar de bus. De elektriciteit werkt hier de helft van de tijd niet, dus het was nog pikdonker. De busrit naar Addis is zo een 350 km en duurt 7 uur met een moderne bus. Met de meeste bussen mag je al blij zijn dat je er geraakt. De kostprijs is 100 birr, dat is zo'n 6 euro. Vrij goedkoop voor wat wij gewoon zijn. Het landschap op weg naar Addis is prachtig om te zien. Het eerste deel van de rit is in de bergen. Als je snel last hebt van reisziekte is dit niet aan te raden. Om de mensen aan de andere kant van de haarspeldbocht te verwittigen wordt er eens goed getoeterd. Een claxon is echt een must hier in Ethiopië. Geen claxon, gene auto. Die wordt ook gebruikt om mensen en dier te verwittigen of van het straat te sturen. Soms moet de buschauffeur echt slalommen tussen de dieren. Ik sta er van verwonderd dat er niet meer ongevallen gebeuren. Na de afdaling kom je voor de volgende 150 km in een uitgestrekte vlakte terecht. Deze vlakte is bijna volledig bedekt met tef-velden. Tef is een endemische grassoort waarvan ze de njera maken. De zure pannenkoek die ze hier als ontbijt, middageten en avondmaal eten met verschillende combinaties. Momenteel zijn de boeren druk bezig om deze velden te ploegen en in te zaaien. Ploegen wordt hier nog met 2 ossen gedaan. De ossen hebben hier een bult op hun rug waar de ploeg perfect achter past.
Wanneer we Addis naderen valt op dat Addis niet meer is dan Jimma in het kwadraat. Meer en grotere sloppenwijken, meer gebouwen onder constructie en vooral meer taxi's en vervuilende camions. Het is een echte stad in opbouw. Addis is ook een stad van grote constrasten. De sloppenwijken staan bijna letterlijk langs het grote, goedbewaakte, luxueuze Cheraton hotel. Maar eigenlijk mag je het niet bekijken als sloppenwijken. In onze ogen kunnen het krotten lijken, maar je kan het beschouwen als een huis bij ons. Je ziet er met schotelantennes, er bestaan er zelfs die je kan huren. Het grote probleem is dat er teveel mensen naar de hoofdstad verhuizen die een dak boven hun hoofd nodig hebben. In Ethiopie is er gewoon niet genoeg organisatie om dat te verwezenlijken, daardoor bouwen de mensen hun huizen met de materialen die ze er vinden en die ze kunnen betalen.
In Addis verbleven we in het Taitu hotel. Het is het oudste, maar zeker niet het vuilste of slechtste hotel van Addis. Je kan er voor een schappelijk prijsje, 99 bir, zo'n 6 euro, een 2 persoonskamer zonder douche huren. Met douche betaal je 220 birr. Is dus een heel verschil. We verbleven er maar 2 nachten dus hebben we een kamer zonder douche gekozen. Het hotel ligt ook redelijk centraal op de Piazza, dus goedgelegen ook. s' Avonds was er een feestje in het cafetje langs het hotel. Er kwam een dj van de UK naartoe. We vonden het een goed idee om er naartoe te gaan. Tijdens mijn verblijf hier had ik nog nooit zoveel blanken bijeen gezien. Ik voelde me even weer thuis. Veel mensen waren geinteresseerd in wie we waren en wat we kwamen doen in Ethiopie. Het is wel plezant dat Ethiopiers zo open zijn. Omdat we moe waren zijn we maar op tijd doorgegaan.
De dag erna zijn we de Mercato gaan bezoeken. De grootste markt van Afrika zeggen ze. We hadden niet goed in onze reisgids gelezen want hij was gesloten. In het weinige volk zijn ze er toch bijna in geslaagd om mijn portefeuille te stelen. Gelukkig had ik het gezien en de dief gaf precies zonder probelemen mijn portemonnee terug. De schrikschijter:). Op de middag begon het ineens ferm te regenen. Na een goed uur kaarten in een cafetje besloten we om naar het nationaal museum te gaan. Daar hebben we Lucy gezien, de oudste 'mens' ooit gevonden.
Vogende week beginnen we aan ons veldwerk. Daar zal ik de volgende keer wat over meedelen
Tot de volgende,
Dries
dinsdag 28 juli 2009
Goed aangekomen
De vlucht naar Ethiopië is turbulent, maar al bij al goed verlopen. We hadden wel 12 uur op de luchthaven moeten wachten om naar Jimma te kunnen vliegen.Was nog redelijk vlug voor Ethiopie hebben ze ons gezegd.
Ik was blij toen we eindelijk geland waren. We werden dadelijk afgehaald om naar de campus te gaan, waar we een slaapplaats kregen. We hebben fijne kamers gekregen, ruim en redelijk netjes. Het ongedierte zullen we er sowieso bij moeten nemen. Deze morgen heb ik een douche kunnen pakken, het was wel koud water, maarja da zal wel wennen. We liggen in een gang waar alleen maar buitenlanders liggen. Momenteel zijn we nog met ons drieen. Het gebied is hier zeer mooi en groen. Hier lopen ook gewoon wilde beesten over de campus. Gisteren liepen er gewoon aapjes rond :). Ik wist niet wat ik zag!
Onze begeleiders hebben ons goed opgevangen en ons een groot deel van de stad laten zien. Dadelijk als ge buiten de campus komt, kom je in de echte 'stad' terecht. Hier leven de gewone, arme mensen. Ze zitten meestal voor hun huisjes en verkopen fruit en dergelijke. Maar het is wel zeer goed georganiseerd. Je kan hier werkelijke alles vinden. De huisjes zijn een beetje sloppenwijkachtig, eerder een moderne sloppenwijk, maar er zijn er ook van steen. Ook dieren zoals geiten,koeien, ezels en kippen lopen op straat rond.
Het was wel een kleine schok toen ik vanuit de luchthaven door het stadje reed. Dan besef je pas, OK ik ben er! Je ziet dan zoveel dingen dat je ze even moeilijk kan plaatsen. Het eten valt ook goed mee. Deze voormiddag een njera gegeten, de zure pannenkoek, valt best wel goed mee. Daarna wat inkopen gaan doen in dewinkel. Het leven hier in Ethiopie is helemaal niet duur. Voor maar 10euro kan je hier de hele dag eten en drinken. Met 1 euro kan je hier wel 3 pintjes drinken. Ook de koffie heb ik hier al geproefd. Het is echtstraffe boel, maar wel lekker. Ze doen er nogal veel suiker in. Maar dat mag wel.
Voor de rest is het heel moeilijk om hier regelmatig iets te posten, maar ik zal heel goed mijn best doen om iedereen een beetje op de hoogte te houden.
Vele Groetjes,
Dries.
Ik was blij toen we eindelijk geland waren. We werden dadelijk afgehaald om naar de campus te gaan, waar we een slaapplaats kregen. We hebben fijne kamers gekregen, ruim en redelijk netjes. Het ongedierte zullen we er sowieso bij moeten nemen. Deze morgen heb ik een douche kunnen pakken, het was wel koud water, maarja da zal wel wennen. We liggen in een gang waar alleen maar buitenlanders liggen. Momenteel zijn we nog met ons drieen. Het gebied is hier zeer mooi en groen. Hier lopen ook gewoon wilde beesten over de campus. Gisteren liepen er gewoon aapjes rond :). Ik wist niet wat ik zag!
Onze begeleiders hebben ons goed opgevangen en ons een groot deel van de stad laten zien. Dadelijk als ge buiten de campus komt, kom je in de echte 'stad' terecht. Hier leven de gewone, arme mensen. Ze zitten meestal voor hun huisjes en verkopen fruit en dergelijke. Maar het is wel zeer goed georganiseerd. Je kan hier werkelijke alles vinden. De huisjes zijn een beetje sloppenwijkachtig, eerder een moderne sloppenwijk, maar er zijn er ook van steen. Ook dieren zoals geiten,koeien, ezels en kippen lopen op straat rond.
Het was wel een kleine schok toen ik vanuit de luchthaven door het stadje reed. Dan besef je pas, OK ik ben er! Je ziet dan zoveel dingen dat je ze even moeilijk kan plaatsen. Het eten valt ook goed mee. Deze voormiddag een njera gegeten, de zure pannenkoek, valt best wel goed mee. Daarna wat inkopen gaan doen in dewinkel. Het leven hier in Ethiopie is helemaal niet duur. Voor maar 10euro kan je hier de hele dag eten en drinken. Met 1 euro kan je hier wel 3 pintjes drinken. Ook de koffie heb ik hier al geproefd. Het is echtstraffe boel, maar wel lekker. Ze doen er nogal veel suiker in. Maar dat mag wel.
Voor de rest is het heel moeilijk om hier regelmatig iets te posten, maar ik zal heel goed mijn best doen om iedereen een beetje op de hoogte te houden.
Vele Groetjes,
Dries.
maandag 20 juli 2009
Klaar voor vertrek
Hallo!
Mijn valiezen staan bijna klaar om morgen te vertrekken. De vlucht is om 15.55, dus ik heb nog een beetje tijd.
De volgende drie maanden zal ik hier regelmatig berichtjes proberen achter te laten, zodat jullie op de hoogte kunnen blijven van mijn avonturen in Ethiopië.
Groetjes,
Dries
Mijn valiezen staan bijna klaar om morgen te vertrekken. De vlucht is om 15.55, dus ik heb nog een beetje tijd.
De volgende drie maanden zal ik hier regelmatig berichtjes proberen achter te laten, zodat jullie op de hoogte kunnen blijven van mijn avonturen in Ethiopië.
Groetjes,
Dries
Abonneren op:
Posts (Atom)
